Terwijl ik dit stukje schrijf bevind ik mij in een intercity richting Maastricht. Veel verder van Vlaardingen kun je eigenlijk niet komen. Waar de Vlaardingers in slonzige trainingspakken richting de Hoogvliet schuifelen, om daarna met hun haastig gepingde magnetronmaaltijd voor SBS “getal onder de tien” op een bank ineen te zakken, flaneren de Maastrichtenaren fraai uitgedost langs de Maas, op weg naar een zitje, om even later bij In Den Ouden Vogelstruys het eerste glaasje te genieten. “Nou, dan verhuis je toch lekker naar Limbabwe?!” hoor ik je bijna hardop denken, maar het ligt natuurlijk een stuk genuanceerder.
Allereerst is er natuurlijk nogal een verschil tussen Maastricht bezoeken en er daadwerkelijk wonen. De stad kent diepe wortels en er gaan nogal wat generaties overheen voor je niet meer als buitenstaander wordt gezien. Het lijkt in dit opzicht wel op Venetië, zal misschien iets met carnaval van doen hebben?
Verder zijn er toch wel wat eigenaardige culturele verschillen waar je omgang mee moet vinden. Het Limburgs kent bijvoorbeeld 26 woorden voor “ja”, waarvan er zo’n 25 “nee” betekenen. “Kum se mörge un tas koffie drinken bie mich” “Ja, gezellig!” = nooit op komen dagen, of misschien volgende week, en dan is het ook opeens thee geworden, of ranja. Maak er geen afspraak met een loodgieter of parketlegger, laat je gewoon van kantoor wegbellen als ‘ie geheel onverwachts een keer arriveert.
Als ik er goed over nadenk maakt het eigenlijk niet uit waar je je in Europa bevindt; in ieder land is de Noordelijke helft van de bevolking ervan overtuigd dat de Zuidelijke niet of nauwelijks deugt, of aan werken toekomt. Zo denken de Nordrhein Westfalers over de Baden Württembergers, de Piemontesen en Toscanen over alles onder Umbrië, Parijzenaren over de Provence en de Catalanen over de Andalusiërs. Grosso modo meent Noord Europa ook zeker te weten dat het gehele Zuiden eigenlijk één groot Limburg is.
Ik, als Holy-Noord kindje, meen echter wel te mogen vaststellen dat er vanuit de VOP en Rivierzone niet veel verwacht mag worden. Nou ja, sommige van m’n beste vrienden wonen er, misschien dat ik er weer eens langs ga, als die verdomde Oost West Lijn een keertje van start gaat? Drie keer raden waar de constructie van dat tijd- en budgetoverschreidings kunststukje grotendeels plaats vindt.
Ik geef je één tip, niet in Holy-Noord…
Foto: Maastricht Marketing