Het was een middag als vele andere, de zon straalde mij pijnlijk wakker door het slaapkamerraam en maakte me daarmee gelijk bewust van de levensgrote kater die nog wel even mijn aandacht zou weten vast te houden. Het moest een goed feestje zijn geweest, want ik kon me er hoegenaamd niets van herinneren. Met wat pijnlijk gefriemel wist ik mijn polsen uit de aan de spijlen van het bed bevestigde handboeien te bevrijden. Wie de man naast mij was? Ik had geen idee, ik heb niet zoveel vrienden van dik in de zeventig, maar deze hoorde er al zeker niet bij, met z’n zelfgenoegzame glimlach rond de slordig gestifte lippen.
Ontbijtlunch leek mij wel gepast, dus ging ik maar eens op strooptocht door deze mij voorlopig onbekende woning. Onderweg naar waar ik de keuken vermoedde, viel mij de kwaliteit van de kunst aan de muren op, we hadden hier te maken met een fijnproever, met voorliefde voor de meer figuratieve stijlvormen.
Bij de alom aanwezige erotica best een prettige bijkomstigheid, al liet het daarmee verdomd weinig aan de verbeelding over.
Ik struikelde de keuken binnen.
Aan het aanrecht een mannenshirt met eindeloze benen er onder, het hoofd verscholen achter de damp van een ogenschijnlijk verse kop koffie. “Je zult wel dorst hebben.” stelden de benen redelijk naar waarheid vast. Niet de lulligste zijnde, liet ik mij de eerste stap naar katerverwerking dan ook zonder protest inschenken. Waar de hel bevond ik mij?! Ik wierp een blik voorbij het mannenshirt richting
de straat. Statige grachtenpanden verwaardigden zich naar mij terug te staren. Okay, ik was dus niet in één of ander Belgisch landhuis verzeild, dat scheelde dan weer. Ik wierp het mannenshirt een laatste blik van verstandhouding toe, propte een halve croissant van het aanrecht in mijn mond van leer en besloot op zoek te gaan naar kleding om een veilig heenkomen te kunnen gaan zoeken.
Waarschijnlijk op intuïtie had ik binnen no time een inloopkast te pakken met voldoende schoenen, overhemden en pakken om niet alleen een haastige, maar ook een modieuze aftocht te kunnen blazen. Tot mijn stijgende verbazing, allemaal in mijn maat, hier en daar zelfs kunstig voorzien van mijn ingestikte initialen. Het kwartje begon langzaam te vallen.