De getatoeëerde vlinder in haar nek leek te bloeden. Het Goddelijke rode vocht droop onder haar shirt door naar beneden. Interessant tafereel. Door een onbedachtzame actie harerzijds belandden twee volle glazen wijn over haar nieuwe, ditmaal witte, outfit. Voordat ik iets kon zeggen, of een zoutvaatje over de vlekken kon legen, was ze al vertrokken.
Ze zat al een tijdje aan een tafel. Waarschijnlijk te wachten op een nieuwe ‘blinde afspraak’. Ms. Black’s prachtige bruine ogen glinsterden nog steeds ondeugend. Haar zwarte manen waren rommelig, maar stijlvol opgestoken. Rock chick avant la lettre. Over haar leeftijd twijfelde ik nog steeds. Een andere vlinder ontpopte spontaan in mijn buik. Net als de vorige keer. Ditmaal wilde ik het anders aanpakken.
Eerst even de spreekwoordelijke kat uit de boom koekeloeren, voordat mijn hart het weer zou overnemen van mijn verstand. Onze laatste ontmoeting was nogal een fiasco. Het viel haar totaal niet op dat ik vlak achter haar aan de toog zat. Ze had meer oog voor het vernieuwde interieur, maar vooral voor de deur. Ze werd met de minuut onrustiger. Volgens mij gaf haar aanstaande Tinder-vlam nul op het rekest. Als een geduldige wolf wachtte ik mijn kans af. Nonchalant bestelde ik voor mijzelf een glas Westmalle Tripel. Bij de laatste slok werden mijn handen plots klam.
Zij draaide zich om en onze blikken kruisten elkaar. Zij lachte lief. Mijn hart bontste in mijn keel. Volgens mij konden alle aanwezigen deze pomp horen kloppen. Ik wenkte of zij naast mij wilde zitten. Zou het nu wel lukken? Wat dronk ze ook weer? O ja! Ik bestelde snel twee rode wijn. De bardame had het liefdesspel door en knipoogde bemoedigend.
Nog geen halve minuut later later stond ik met lege glazen en de barkruk naast mij bleef onbezet. Wat was er gebeurt? Wat had ik verkeerd gedaan? Ik stak één van de lege glazen uit naar de bardame om deze weer te laten vullen. ‘Van het huis’, zei zij. Als een mislukte Don Juan gooide ik het gegiste druivensap in één teug achterover en betaalde de overgebleven schade. ‘Laat even weten of je veilig bent thuisgekomen, Janneman’, zei de dame achter de bar. ‘Ja, we appen!’