Zorgen om Peter

Ik maak me grote zorgen om Peter Spek, anchorman van Groot Vlaardingen. Hij is altijd positief, ook als er negatief nieuws is. Peter is veel te vrolijk. Dat is natuurlijk erg lollig, maar niet altijd. Deze zomer schreef Peter het verhaal ‘Krabbeplas krijgt een kwaliteitsimpuls’. Het gebied in de Zuidbuurt gaat op de schop vanwege de komst van de Blankenburgtunnel. Nu is het een prachtig gebied. Stiltegebied ook. Veel diersoorten en redelijk vriendelijk voor wandelaars en hondenbezitters. De hond hoeft er zelfs niet aangelijnd te worden en mag zwemmen bij het zogeheten hondenstrandje.
De kwaliteitsimpuls volgens Peter is een bomenweide bij de plas, een permanent festivalterrein met ruimte voor tienduizend bezoekers en een pad van 1200 meter lang en vijf meter breed rondom het nieuw aan te leggen Krabbepark. Het rondje is bedoeld voor hardlopers, skeelers en fietsers. Kwaliteitsimpuls, dank je de koekoek, vernietiging van een prachtig stukje Vlaardingen, dat is het. Vooral dat rondje baart mij zorgen. Peter heeft die zorgen niet, sportman als hij is. Kwaliteitsimpuls kopt hij vrolijk. Wandelaars zijn in zijn verhaal het kind van de rekening.
Al jaren worden zij geterroriseerd door vooral wielrenners. Een bonte stoet van ouwe mannen in te strakke pakjes die dag in dag uit het gebied vervuilen met hun drift om eens lekker door te rijden. Vooral als ze in groepjes opereren zijn ze een groot gevaar voor de samenleving. In een peloton naderen ze je van achteren met een vaartje van ver boven de dertig kilometer.
Slechts een enkeling laat weten dat hij of zij vlakbij is. Eén stap naar rechts of links en ze rijden je aan gort. Dus wandelen op dat nieuwe pad kun je vergeten. Maar ook hardlopers en skeelers moet je niet onderschatten. Die lui deinzen nergens voor terug. Als ze naast elkaar lopen of rijden komt niemand er langs. Opzij, opzij, opzij, wij hebben ongelofelijke haast, ademen ze chagrijnig uit. Vooral als er een vrolijke hond voor hun voeten loopt. Ook spelende kinderen zijn een doorn in het oog van de sporters. Het zijn rasegoïsten, dromend van een toptijd die ze nooit zullen halen. Ik maak mij ernstig zorgen om Peter omdat zijn kwaliteit de kwaliteit van de sporter is.
Mijn kwaliteit is wandelen, met of zonder hond, dwars door de natuur, zonder steeds maar opzij te hoeven springen voor zo’n idiote sportfanaat.
Ik denk dat ik Peter een cursusje ‘wees ook eens negatief’, ga geven. Mag ik niet hopen dat hij daar ook weer positief over is.