Ricardo keek naar zijn handen. Hij zag twee minuscule stipjes groen. Straks wassen, luidde zijn plan. Hij had de afgelopen twee dagen met Nico de toiletten van De Waal kaal geschuurd, stofvrij gemaakt en opnieuw gelakt in statig blauw. Niet direct de familiaire huiskleur, maar gewoon een korte, mooie klus waar vader en zoon Groen het café samen van twee frisse uitlaatkleppen voorzag.
Na mét en zónder elkaar te hebben gewerkt lijkt de derde en huidige optie de ideale: aanvullend naast elkaar opereren. Van offerte tot aan factuur, ernst met humor vermengend, vakkundiger dan menig concurrent, maken Groen & Groen muren strak en hout weer levend.
Hoewel ze elkaar even kwijt waren (Ricardo werd na zijn studie projectmanager) kroop het bloed via blik en kwast richting wanden en houtwerk naar Nico. Het jongste frisgroene blaadje miste het oudere donkergroen.
Aan tafel zegt Nico dat hij er weleens aan denkt zich als 60+ schilder terug te trekken. Hoewel, terugtrekken? Als hij aan zijn dagelijkse arbeid denkt gruwt hij op voorhand van begonia’s en ander struweel, dat willoos buffert tussen mens en leven.
‘Er komt een dag dat ik echt ga stoppen, natuurlijk. Maar nu nog niet. Wel zal ik van lieverlee wat gaan minderen en de fysiek makkelijker klussen pakken. Laat Ricardo maar klimmen en klauteren, die is nog jong en topfit.’
Ricardo lacht als hij Nico aankijkt. Zegt: ‘Maar soms is iets niet wat het lijkt en dan heb ik alsnog de easy one. Ongeacht de hoogwerker die toen in het spel was. In de pakweg 15 jaar dat Ricardo als puber zijn vader kwam helpen, leerde schilderen en de administratie onder zijn hoede nam en als afgestudeerd twintiger bij een marketingbedrijf terechtkwam, hij zich snel verveelde en desnoods terug wilde kruipen naar zijn vader is er een vakman in hem wakker geworden: ‘Snel na aanvang van mijn projectwerk kluste ik ’s avonds, in het weekeinde en tijdens vakanties met mijn vader mee. Wat ik aanvankelijk wist werd ongemerkt geperfectioneerd. En ik bleef het schilderen missen. Daarop heb ik 1,5 jaar gelden de knoop doorgehakt; ben voor mezelf begonnen.’
Waar Ricardo oostelijk van Rotterdam opereert is Nico de schilder van groot Vlaardingen. Van meet af aan wordt het werk naar fysieke inspanning ingedeeld. Het is duidelijk dat Ricardo met enige jaren vader Nico opvolgt. Eerst wordt er binnenkort een neef aangenomen – ook een Groen.
Wat er ook gebeurt, van ultieme groei zal geen sprake zijn. Dat plafond is keurig afgepast aan de eigen capaciteiten en wat leuk is om te doen. Voor Groen & Co. geen grote flatgebouwen of een complete fabriek. Leuker en lekkerder vinden vader & zn. het schilderen bij particulieren of aan een winkelpand.
Beiden: ‘We zijn klantvriendelijk en houden in overleg met de klant het huis leefbaar en netjes aan kant. Aan een boze klant hebben we niets. Daarbij als je goed werk levert druppelt dit goede nieuws niet zelden door naar buren en familie.’
Geen half werk, redeneren de heren Groen en als ze beginnen is er geen houden aan, waarbij orde en netheid hun credo is. Naast vakmanschap, dus. Zoals je van een huisschilder mag verwachten, ziet je woning of winkel er na afloop fris en monter uit alsof de lente juist is van start gegaan.
‘Eenmaal begonnen hielden de heren niet meer op. Je zag het huis vrolijk kleuren. Het werd een warm geheel. Geen troep en alles keurig opgeruimd. En die twee drupjes a-familiaire blauw die hij op zijn hand had? Die waste hij er zonder problemen af.’
Telefoon : 010 234 03 19 E-mail : [email protected]
Mobiel : 06 23852975 Web : www.nicogroen.nl
Telefoon : 06-18 255 355 E-mail : [email protected]
Telefoon : 06-2385 2975 Web : www.ricardogroen.nl